"मलाई थाहा छैन कि एक व्यक्तिले के महसुस गर्छ, सोच्दछ वा आन्तरिक रूपमा जीवन बिताउनु राम्रो वा नराम्रो हो, तर मलाई थाहा छ कि विचारको खुलासामा पुग्नु भनेको मानसिक छविको निर्माणको सुरुवात हो, जसले एक व्यक्तिको रूपमा काम गर्न सक्छ। गाइड, तपाईं हरेक दिन बाँच्ने धेरै सममित वास्तविकताहरू मध्ये एकबाट भाग्ने, वा तपाईंको आत्माको पखेटाहरूको लागि उडान प्लेटफर्म।

तथ्य भनेको अस्तित्वको अंश हो, तपाईसँग हुने प्रत्येक चीजको साथ तपाई बढ्नुहुन्छ, घट्नुहुन्छ वा उत्परिवर्तन गर्नुहुन्छ, प्रत्येक घण्टा अलि बढी, तपाईको अस्तित्वको सुरु र अन्त्यको रहस्यमा, तपाईलाई राक्षसमा परिणत गर्दै, निष्क्रिय जीवनको मृत वा केहि सुन्दर। ।

जब तपाइँ कम से कम यो आशा गर्नुहुन्छ, धेरै जसो समय तपाइँ हराउनुहुन्छ र जीवित संसारमा शायद नै केहि छोड्नुहुन्छ।

यो तस्बिरले मलाई सताउँछ, सायद यसैले लेख्नु मेरो कर्मको लागि "सेल्फ-थेरापी" हो।

मैले लेखेको कुरा तिमीले पढ्छौ र म छाडेर जाँदा यो संसारमा रहिरहन्छु भन्ने थाहा पाएर मौनतामा सदाको लागि हराउने चिन्तालाई सान्त्वना दिन्छ। पीडा पछि सधैं मौनता र विस्मरणको छाल आउँछ। मलाई नबिर्स…

म अरुको लागि लेख्न सक्षम छु, तर म यो आफ्नै लागि गर्छु, यद्यपि मलाई थाहा छ कि तपाईंले मलाई पढ्नुभयो, र मैले जे लेख्छु त्यसले मेरो विचारहरू तपाईंमा पुर्‍याउँछ, म यो तपाईंको लागि होइन मेरो मुटुको धडकनको लागि गर्छु।

५१ वर्षको उमेरमा घाममा लामो दौडिएर तिर्खा मेटाउने मानिस जस्तै म घमण्डमा जीवन बिताउँछु, कसरी पिउनुहुन्छ ? पिउने कि चुस्ने ?

सायद यसैमा अस्तित्वको सार लुकेको छ, बिना समय र डिग्री बिना जीवनको स्वाद लिनु वा यसलाई नछोइकन आफ्नो औंलाहरूले यसलाई स्याहार्नु।

कसरी बाँच्ने ?

लक्ष्यमा पुग्दा तपाई पूरा हुदैन र तपाईले समय समयमा फरक लक्ष्यमा पुग्नु पर्ने हुन्छ, यस बीचमा तपाईले आफ्नो जीवन गुमाउनुहुन्छ, कहिले सम्म?

यो डायरीले मेरो दिमाग, मेरो चेतना र अवचेतनलाई हप्ता, महिना र मलाई भएका अनुभवहरू सम्झन मद्दत गर्ने लक्ष्य राखेको छ।

म मेरो स्मरणमा २४ घण्टाभन्दा बढी राख्न नसक्ने मेरा कदमहरूबारे सचेत भएर। र तपाइँको लागि एक मद्दत, जसले तपाइँ के सिकेको याद गर्दैन, जसले तपाइँ मलाई चिन्नुहुन्छ भनेर याद गर्दैन।

सबै बिर्सन्छ, ज्वारभाटा उठ्दा सबै हराउँछ, बालुवामा मेरो पाइलाको छाप मेटाउँछ।"

सन्ती मोलेजुन